خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی            فـروغ دیـدهٔ ما، مـهـر جـاودانـهٔ شامی

شکفتی ای گل صبر و شکیب دامن زهرا            تو زینبی و چو نام تو نیست نادره نامی

اگـر پـرنـدهٔ جـانـم سـلام مـن نـرسـانـد            »مَنِ المـبـلّقُ عَـنّی اِلی سُعـادَ سلامی«

چگونه وصف تو گویم که در کلام نگنجی            چه از قیام تو گویم، که قامتی ز قیامی

سخن ز صبر نگویم، که خویش اسوهٔ صبری            رسـالـتت نـسـتـایم، که در پـیام تمـامی

تویی تو، زینت «اَب» زینب ای عصارهٔ عصمت            تو حلم فاطمه، علم علی، تو روح پیامی

جمال عشق درخـشید با پیام تو آن‌سان            که در کمال بدین جلوه کس ندید کلامی

سزد که از تو شود سرفراز رایت قرآن            که زان خطابه بلرزد ز خشم، دشمن خامی

اگر کلام شود هر نفس که شرح تو گوید            کجا ز عهده برآید ز وصف چون تو مقامی

تو سایـبـان یتـیـمان، طلایه‌دار حـسینی            صلای نهضت حق، قسط و عدل را تو دوامی

چه نوش کرد گل ما، مگر ز جام صبوری            که دسته دسته گل جان نثار کرده، به جامی

به کربلاست روان بی‌امان سپاه حسینی            هلا صبورترین! این سپاه را تو نظامی

مراست آرزوی آن‌که آسـتان تو بـوسم            تو ای فروغ دل ما، تو ای که زینت شامی

خوشا طواف سر کوی دوست کردن و مُردن            چنین خوش است «سپیده»! سفر به حُسن ختامی